CAPITULO 1: LLUVIA!

Regen! De eerste volle dag in Buenos Aires regende het zo goed als de hele dag! Hetzelfde overkwam Lenie en mij ook vorig jaar! De weersvoorspellingen zijn niet zo heel erg goed, vanaf maandag wordt het gelukkig beter.  Maar  laat ik bij het begin beginnen……. Na veel inpakstress , ik kon helaas niet alles meenemen wat ik wilde, was het me toch gelukt om woensdagochtend om  8 uur mijn koffer in te checken van precies 23 kg. , het toegestane gewicht. Gelukkig werd mijn handbagage koffer niet gewogen want die zat ook al ver de 10 kg. , het maximale gewicht.  Jassy, Lenie en Bob hebben mij weggebracht dat vond ik heel fijn want of je nou 3 weken weggaat of 3 maanden, dat is gevoelsmatig toch wel een heel verschil! Lenie had voor mij nog een cadeautje mee, een klein pakje waarin ik nog iets kleiner voelde. Ik pakte het uit, gooide het papier weg en daarmee dus ook het cadeautje….:-( , dus ik de hele papierbak op Schiphol door en gelukkig ik vond het! Het was een “wakend oog”dat zij van haar schoonzusje Thea eens had gekregen om haar te beschermen op haar reizen. En nu kreeg ik het , met een lief briefje erbij, zo ontzettend lief! Ik vond het best wel erg moeilijk om afscheid te nemen van de liefste mensen uit mijn leven, maar soms moet je zoiets doen als je voelt dat het goed voor je is……. Omdat het zo druk was bij de douane ben ik maar snel in de rij gaan staan. Na veel gezwaai en handkusjes liep ik  meteen richting mijn gate, onderweg nog even snel wat water en een bekertje koffie gekocht. Bij de gate waren ze de handbagage al aan het checken en niet veel later kon ik al boarden , dus ik zat rond half tien al op mijn plaats in het vliegtuig. Naast mij kwam een aardige Deense dame zitten die meeging met een groepsreis. Ongeveer half elf gingen we dan eindelijk de lucht in. Op zo’n moment kan ik alles los laten en  ervoor gaan. Ruim 13 uur in het vliegtuig, pfff , ik vond het deze keer erg lang duren. Wat films gekeken, wat gelezen en na de nodige KLM maaltijden en snacks zag ik dan eindelijk Buenos Aires onder me verschijnen, een prachtig gezicht, vooral als je net als op de heen weg over Aalsmeer ( opa en oma ik vloog over de Uranusstraat heen!) veel herkent. Drama weer op Ezeiza, jeetje dat duurt daar altijd zo lang, voordat je daar door de douane bent en je koffers hebt  ben je toch wel ruim een uur verder! Franco, de taxichauffeur die ik via mijn vriend Patrick ken en die Nina en haar vriendinnen ook veel rond rijdt, stond op mij te wachten, dat was een verassing want ik dacht dat er misschien wel iemand anders stond van zijn taxi bedrijf. Ik was blij om hem te zien en gelukkig  had ik ook voor hem stroopwafels meegenomen waar hij zo dol op is. De rit naar mijn appartement ging voorspoedig en snel, om  22.15 was ik er waar Nina al stond met een tas vol boodschappen! Na de incheck met de eigenaresse en een afgevaardigde van het verhuurbedrijf, gezellig samen met mijn dochter op het balkon een Quilmes, het lekkerste Argentijnse bier, gedronken en wat bijgekletst. Net als vorig jaar voelde het al heel snel weer  gewoon dat ik haar zag, ze was natuurlijk ook nog een extra keer in Holanda geweest in Juli ! Het appartement is prachtig ruim en is goed voorzien van potten, pannen, glazen etc. , zelfs een staafmixer en omdat ik de laatste tijd nogal van de soepjes maken ben, die ik dan pureer, ben ik helemaal blij!

De volgende dag, 7 november, werd ik na een korte nacht van amper 4 uur slaap, wakker. Na wat getuttel  en een enorme berg bagage uit gezocht en opgeruimd, kwam Nientje rond 11 uur bij mijn appartement.  We gingen lekker brunchen bij een cafeetje bij ons in de buurt, waar ze enorme koppen cafe con leche, koffie verkeerd, verse sinasappelsap serveerden. Voor Nina wentelteefjes met honing en voor mij roerei met ham en worst, dat laatste heb ik wel laten liggen hahaha!  Daarna naar farmacity, een soort Etos, om shampoo en dergelijke te kopen want dat had ik niet meegenomen, dat kon niet meer in mijn koffer.  Door de regen weer naar huis en daarna naar Nina’s  keurig opgreruimde flat op de 20ste verdieping,  iiieeewww, toch wel een beetje eng! Ze heeft een super lief appartementje, ik had al wel eens foto’s gezien, maar in het echt is het veel leuker! En ze heeft wat eigen gemaakte schilderijen aan de muur, zo leuk. Het uitzicht is schitterend, vanuit haar appartement kijk je uit op een groot deel van de stad en ook op de Rio de la Plata, de brede riviermonding waar Buenos Aires aan ligt.

We hadden om een uur of vier afgesproken met Erica die die ochtend met British Airways was aangekomen. Erica’s flatje ligt aan de rand van Palermo dus we gingen er heen met de subte, zo heet de metro hier. Het is ongeveer 5 haltes en daar betaal je 2,5 pesos voor, dus ongeveer  40 cent via de officiële koers, of 25 cent via de zwarte koers. Toen we de metro uitstapte stroomde het werkelijk weer van de regen, gelukkig had ik bij de farmacity ook een opvouwbaar parapluutje gekocht, want die had ik van thuis ook niet meegenomen en ik zag de bui al hangen hahahaha! Na een aantal blokken lopen kwamen we bij Erica aan, zo maf om haar te zien in Buenos Aires! Ze heeft een schattige studio, compleet ingericht met een prachtige kroonluchter en balkon. Ze is er heel blij mee, want op nog geen 2 minuten lopen van haar flat zit haar talenschool, waar ze de komende maand iedere dag les heeft. Misschien dat ik ook wel wat lessen ga nemen om mijn Spaans wat op te vijzelen, dat is wel nodig! Na een glaasje wijn en wat bijkletsen, Erica had Nina ook nog nooit ontmoet, gingen we naar Alto Palermo, de shopping vlakbij, om voor Erica een vestje te kopen, want ze had toch wel erg weinig kleding mee!  

Om acht uur die avond hadden we afgesproken met Bart, om euro’s te wisselen voor pesos. Bart geeft een prima koers. In Argentinie is het verboden om dollars te hebben, wat natuurlijk lijdt tot een enorme handel in dollars en euro’s op de zwarte markt, de dollar blue zoals ze dat hier noemen. Het wordt oogluikend toegestaan er is veel handel in. Het was leuk om Bart eindelijk in levende lijve te ontmoeten, omdat ik hem allang ken via de social media.  Ik had lekker wat flessen wijn en wat hapjes klaargezet en het was heel gezellig! Maar ja toen moesten we nog eten, het was inmiddels 22.30 en omdat Erica en ik toch nog wel in de jetlag fase zitten, hoog tijd om een restaurant te zoeken.  Nina had bedacht om naar Mott te gaan een restaurant in Palermo Soho, waar ze ook haar interview met de Telegraaf in december had gehad. Dus om 23.00 liepen we het restaurant binnen, een heel gewone diner tijd voor de Argentijnen. Mooi strak ingericht was het er met loungebanken langs de zijkanten. Heerlijk gegeten, Erica en Nina vis en ik kip , zalig. Een toetje kon er niet meer bij, beter! Tegen 24.00 uur in een taxi gestapt, eerst Erica afgezet en toen was ik aan de buurt en vervolgens Nina. Tegen 00.30 was ik thuis en eigenlijk over mijn moeheid heen! Toch maar mijn nestje ingekropen en zowaar in slaap gevallen tot een uur of 06.45! Omdat ik zo vroeg nog niks van de ladies heb gehoord dacht ik maar mijn eerste blog te schrijven, allemaal niet zo spannend, dat komt nog wel als we volgende maand op reis gaan! Maar toch leuk om bij te houden. Ok,ik ga de blog zo dadelijk proberen te plaatsen, voor mij ook de eerste keer, omdat ik hier voor een andere blog site had, maar daar is constant wat mee aan de hand. Ga eerst even ontbijten, Nina had heerlijke frambozen en yoghurt voor mij meegenomen!

Heel veel abrazos , vooral aan Snoopy, van mij en Nina en Erica!

Besosss!